Malović zatvorio 7. Zimski salon knjige u Podgorici

U subotu, 7. marta 2015. godine, završen je sedmi po redu podgorički Zimski salon knjige.



Prilika da zatvori Salon pripala je Nikoli Maloviću, koji je s Jelenom Krsmanović u holu Delta sitija razgovarao o romanu „Jedro nade“.

Po vlastitom priznanju, Malović je prvi put tumačio „šta je u književnosti htio da kaže“ u generalno bučnoj atmosferi tržnog centra, iako ga je ta atmosfera umnogome podsetila na okolnosti u kojima se odvijaju promocije na primorskim trgovima.

Kao što obično bude leti na trgovima, ljudi su zastajkivali, slušali šta se kazivalo, te odlazili, ustupajući mesto drugima, privučenim živom rečju.

Znalački zadovoljavajući pažnju čak i onih ljubitelja književnosti s galerije tržnog centra a ne samo publike u okolnim restoranima i kafeterijama, Krsmanovićeva je Laguninom autoru postavljala pitanja koja izlaze iz okvira činjenice da se prvi put u administrativnom centru Crne Gore govorilo o fenomenu najpoznatijeg, najseksualnijeg i najavanturističkijeg modnog dezena na svetu – mornarske majice – koja je ujedno i vojna uniforma u svim mornaricama, sem u mornaricama SAD i Crne Gore.

Malović je kazivao kako je Boka Kotorska upoznala Rusiju pre negoli Srbiju, kako su Bokelji bili admirali ruske Baltičke flote, ruske Crnomorske flote, kako su bili nautički pedagozi ruskim knezovima... I ne samo o tome, jer se u roman „Jedro nade“ može uroniti tumačenjem na bilo kom mestu.

„Sasvim svjestan da među vama može biti i žbirah i špijunah – dopustite mi da iskoristim crnogorski genitiv množine, te iz aule Delta sitija, s istog mjesta gdje se dakle priodično odigravaju reklamni NATO igrokazi – podvučem kako je ’Jedro nade“, iako potpuno odjeven u plavo-bijelu vojnu uniformu, antiratni roman.“

Radnja „Jedra nade“ odigrava se u baroknom i bajkovitom Perastu, gradu koji je sve što ima podigao nautičkim zlatom, sagradio veštačko ostrvo jedinstveno u svetu, imao maritimnu konfekciju, i danas je epicentar kazivanja u romanesknom vlasništvu Adama Oza, po kome je sve što je Perast postigao ništa – poredi li se s činjenicom da je najpoznatiji moreplovac svih vremena, Kristifor Kolumbo, najverovatnije bio konversos, Jevrejin poreklom.

Jer je malo čudno, podrazumeva se nakon svakog tumačenja Malovićevog „Jedra nade“, da na prva tri broda koja plove „za Indiju“, suprotno onome čemu smo učeni, nema niti jednog katoličkog sveštenika, ali zato ima imenom znanog Luisa de Toresa, tumača za hebrejski?!

Zašto Kolumbo naređuje da svih 120 pomoraca, od kojih su mnogi Jevreji, bude ukrcano do ponoći 2. avgusta 1492. godine – postaje jasnije nakon spoznaje po kojoj je Malović koristio malo poznatu građu Simona Vizentala, najpoznatijeg lovca na naciste. To je datum posle kojeg se nijedan Jevrejin nije smeo naći u Španiji, pod pretnjom smrtne kazne. I to je datum otkako se otela tumačenju istorija Zapada.

„Jedro nade“ je jedan od retkih romana u savremenoj srpskoj književnosti koji se bavi mega-temama – Bog, ljubav, smrt – i koji predstavlja obiman sistem time što se otima tumačenju.
Dvadeset četiri ključna pojma romana, koji se našao na 3. mestu za nagradu „Meša Selimović“ i ušao u uži izbor za Ninovu nagradu, jesu:

Mornarska majica, Boka Kotorska, svetska moda, Perast, Sv. Nikola, brod, Google, vino, more, Mediteran, Kolumbo, hemijski tragovi na nebu, Jevreji, pomorandže, barok, Rusija, Kina, rat, pčele, muškarac, žena; ljubav, smrt, Bog.